Donderdag was míjn feestje!

Donderdag 13 april was het dan zo ver, mijn 24e verjaardag, in Amerika! Wel heel raar omdat je niet met de mensen bent waar je je hele leven je verjaardag mee gevierd hebt. Maar dankzij alle post die ik gekregen heb voelde Nederland toch heel dichtbij! Bedankt iedereen, ik heb ervan genoten!! Maar m'n verjaardag in Amerika was zeker heel leuk!! ‘s ochtends kreeg ik ontbijt op bed van de meiden met een cadeautje en toen ik terug kwam van douchen hadden ze m’n kamer versierd! In het ergotherapiegebouw hadden we tussen het werken achter de computer door afgesproken met onze “collega’s” voor koffie met koekjes en taart, vooral de stroopwafels die we nog uit Nederland hadden vielen goed in de smaak! Omdat het ontzettend mooi weer was (ik heb nog nooit mijn verjaardag gevierd met 30 graden!) moesten we natuurlijk ook even in het Forest Park liggen/voetballen/volleyballen/frisbeen. Het leek alsof we naar het strand gingen met handdoeken om op te liggen en allemaal eten/drinken en sportbenodigdheden, maar nee. Lekker ontspannen een kleurtje opgedaan (je mag zelf bedenken wie er welke kleur heeft opgedaan; sproeten/rood/bruin) ‘s avonds zijn we naar "bar Italia" geweest, een bar in de buurt waar ze internationale muziek draaien. Daar zijn we de afgelopen weken steeds op donderdag naartoe geweest. 10 minuten lopen van onze kamers en veel van onze nieuwe vrienden komen daar ook altijd naartoe. Bar Italia komt meestal neer op een soort mix van Turkse en Griekse muziek (en dezelfde mensen). Deze keer betaalden onze nieuwe vrienden alles omdat ik die dag dus jarig was! En dankzij de andere meiden werd er zelfs "lang zal ze leven" gedraaid!! Na Bar Italia zijn we met de hele groep nog naar een soort afterparty cafe geweest, Pepper lounge (alle "normale" dingen gaan al om 1 uur dicht) en daar zijn we nog even gebleven. Ik geloof dat we om 3 uur in bed lagen, en we moesten er om 7 uur weer uit omdat we met de bus naar Chicago gingen!! Whaaa!! Gelukkig was de bus helemaaaaal niet vol, er zaten maar 15 mensen in ofzo, dus we hadden lekker allemaal een bankje voor onszelf! Beetje slapen, muziek luisteren en lezen en 5 uur later waren we in Chicago! Vette skyline natuurlijk, echt wel anders dan Saint Louis waar in het centrum maar een stuk of 5 beetje hoge gebouwen staan (voor Amerikaanse begrippen beetje hoog...). De nicht van de moeder van Sofie (Charlotte) kwam ons ophalen met een super grote jeep. Echt zo eentje met leren bekleding en armleuningen, vet cool! Omdat Sofie haar nog nooit in het echt gezien had stond ze ons met een Kerstman muts op te wachten, goed herkenbaar met warm weer natuurlijk! :) Samen met een van haar 4 kinderen, Sebastian (11jr) gaf ze ons met de auto een rondleiding door de stad om een beetje een idee te krijgen wat waar te zien en te doen is. We zijn daarna wat gaan eten bij een restaurant waar ze een hele aparte service hadden. De serveer(d)(st)ers hadden allemaal hele rare kleding aan met kleuren, knopen, buttons en dat soort dingen. De service was ook echt heel apart. Ze zei gewoon tegen ons: Je hebt nog 2 minuten en dan kom ik de bestelling opnemen, drinken en eten in 1 keer, want ik kom geen 2 keer! En kauwgomkauwen, niet normaal meer! Leek wel het WK kauwgomkauwen! :) Het hele restaurant was in de sfeer van de jaren '50 en alle klanten moesten hoedjes op, wat de gekheid alleen maar leuker maakte! Na stop in een 50-ies restaurant redden we naar Batavia, ongeveer een uur van Chicago vandaan. Daar woont Charlotte met haar man en 4 kinderen in een wijk die je ook in films ziet; grote huizen, brede straten en meerdere auto’s op 1 oprijlaan. Wij kregen de kelder toebedeeld, en die is dus twee keer zo groot als mijn hele huis! Een gastenkamer en zo’n aerobed (van Tellsell) waren voor ons, net zoals de vierde (!) badkamer, 4 banken, tv, open haard, 2 computers, fitnessspullen, slaapkamer en veeeeel speelgoed. Echt heel erg luxe. De kinderen (Sebastian dus, Phill (13 jr), Roxanne (7jr) en Jeffrey (5 jr), waren ontzettend enthousiast over onze komst, omdat Charlotte ze over ons verteld had en de foto’s van onze website had laten zien. ‘s avonds namen ze ons mee naar een plaatsje in de buurt waar we nog wat gegeten hebben en toen maar weer naar huis, want we waren nog steeds moe van de nacht ervoor!
Zaterdagochtend zijn we om 7 uur opgestaan om de trein van 8.30 naar Chicago te kunnen nemen. Met de auto naar het station en toen een kaartje in de zilveren dubbeldekker trein gekocht en na ruim een uur kwamen we in Chicago aan. Een stuk minder warm dan in Saint Louis, maar da’s wel goed voor zo’n grote stad. We hebben de walk tour van de Lonely Planet voor een deel gedaan, langs ontzettend hoge gebouwen, veel Starbucks (koffie cafe) en Mc Donalds en veel toeristen (die heb je in Saint Louis niet!). Om een uur of 2 zijn we van de Navy pier (Chicago ligt aan lake Michigan) met een boottour vertrokken. Deze keer alle gebouwen vanaf het water bekeken, met uitleg van een té grappige touroperator (een soort Levijn, voor de mensen die 'm kennen). En als afsluiting nog een stukje racen over lake Michigan, we waren namelijk met een speedboat gegaan!
Toen weer terug naar het station gelopen en het laatste stukje met de taxi, want je vergist je echt in de loopafstand in een Amerikaanse stad! Net op het nippertje de trein terug gehaald, waardoor we op tijd terug in Batavia waren voor het avondeten. ‘s avonds gingen Charlotte en haar man naar vrienden in een plaatsje in de buurt, Naperville. We zijn meegereden en afgezet in Naperville, waar we kennis hebben gemaakt met de Amerikaanse jongeren uit Naperville, een soort Wassenaar… Die zaten allemaal in Starbucks koffie te drinken, omdat ze te jong waren om een bar in te gaan. Om een uur of 11 zijn we naar een bar gegaan waar we meteen al met onze Nederlandse paspoorten opvielen. Je moet namelijk overal waar je naar binnen gaat waar alcohol geschonken wordt je ID laten zien. Eerst kwam ik met mijn bromfietscertificaat nog wel naar binnen (weten zij veel wat erop staat, en ik vond het een risico om m’n echte rijbewijs of paspoort mee te nemen), maar nadat we een keer de politie hebben moet aanspreken om ergens naar binnen te mogen nemen we vanaf nu maar gewoon onze paspoorten mee.
Een uurtje verder werden we alweer opgehaald. Wel jammer dat we niet langer konden blijven, maar eigenlijk waren we toch te moe en toen we thuis waren sliepen we allemaal zo.
Zondagochtend een Amerikaans paasontbijt gehad, met donuts, eieren, worstjes en geroosterd brood. Gezellig hoor, met van die kinderen die nog in de Paashaas geloven!! Na het ontbijt moesten er natuurlijk eieren gezocht worden. Maar toen we de eieren in de tuin verstopt hadden begon het keihard te regenen! Nou, dan maar korte broeken en zwemkleding aan (koud was het namelijk niet) en op eieren jacht! Gelukkig waren het plastic eieren met snoepjes erin, dus ze waren nog goed gebleven in de regen. Omdat het zo slecht weer was besloten we zondag maar niet naar Chicago te gaan. We hebben wel lekker gewinkeld in de outlet shopping mall, met Sofie als vaste chauffeur in de enorme jeep van Charlotte!! Echt cool! Veel winkels waren gesloten omdat het Pasen was, maar we hebben (natuurlijk) toch nog wat leuke dingen gekocht. (we beginnen ons nu serieus zorgen te maken hoe we alles mee terug krijgen, want op de heenweg zaten onze koffers al volgeperst... Gelukkig hebben we een doos van een kleine ijskast weten te bemachtigen, die we met de boot naar Nederland gaan proberen te sturen) ‘s avonds Paasdiner met Amerikaanse cheeseburgers (onze eerste echte cheeseburgers in Amerika trouwens, en ze smaakten goed!!). Na het eten hebben we met de kinderen gespeeld. Echt gekkenhuis, paardje gereden, etc. Phill en Sebas gingen nog trompet en saxofoon spelen. Toen ook nog het keyboard aangezet werd leek het wel een orkest, wat een geluiden overal vandaan! Maar echt enorme lol gehad!
Lekker vroeg naar bed om de volgende ochtend weer om 7 uur op te staan om de trein van 8.30 naar Chicago te nemen. Alle kinderen gedag gezegd en allemaal een uitnodiging gehad om in de zomer 10 weken bij ze te komen wonen en leuke dingen met de kinderen te doen! Gelukkig was het maandag droog in Chicago, maar wel weer veel wind en best koud (15 graden…). We hebben na onze tassen in kluisjes gedaan te hebben besloten de rest van de walk tour af te maken en te beginnen bij het op een na hoogste gebouw van Chicago, de Hancock tower. 94 verdiepingen met de lift omhoog om en super mooi uitzicht over Chicago te hebben!! Echt de moeite en het geld (10 euro…) waard!!
Volgens de Lonely Planet was er een hele leuke buurt met artistieke mensen als je een half uurtje met de metro ging. En omdat we toch nog tijd hadden en down town wel gezien hadden besloten we de metro van Chicago in te gaan. Echt zoals bij ER (ziekenhuis serie die in Chicago afspeelt, voor de mensen die het niet kennen...) op zo’n hoog spoor boven de straat, vet lachen! Alleen de buurt was niet zo lachen, want er was NIETS te beleven… Allemaal vage restaurants die dicht waren en nog vagere garagebedrijven. Dus na een half uurtje hadden we het wel gezien en zijn we terug naar down town gegaan om nog even wat te eten voordat we weer 5 uur in de bus moesten zitten.
In de bus terug was het nog rustiger dan op de heenweg, want we zaten maar met 3 andere mensen in de bus!! We zijn op de helft van de reis weer bij hetzelfde truckers restaurant gestopt. Da’s ook een ervaring hoor!! Op de heenweg zat het vol met soldaten en truckers die ons aanstaarden alsof ze in geen maanden meisjes hadden gezien (was misschien ook wel zo...) en nu op de terugweg liepen er allemaal oude mannetjes (vast ook truckers) rond. Echt zo’n wegrestaurant in de middle of nowhere met een meisje achter de kassa met allemaal tatoeages in haar nek en die je aanspreekt met “what can I do for you, sweetheart?” (bedenk er zelf een plat Amerikaans accent bij!). En wat ook opvallend is, is dat ze langs de highway dus alleen maar zulke restaurant en Mc Donald’s en andere eetdingen hebben, echt van die enorme oppervlakten met allemaal verschillende soorten eetdingen. Een soort eetdorpjes, maar dan zonder huizen!!
Rond een uur of 11 waren we thuis in Saint Louis (vertraging door file bij Chicago en we pasten niet in de metro omdat er net een basketball wedstrijd in het stadion was geweest). Het voelde echt als thuiskomen, omdat we de weg precies wisten en we weer in onze vertrouwde van de dorms waren.
Dinsdag zijn we weer fris en fruitig begonnen aan ons project.
We schieten daar trouwens goed mee op! We hebben nu voor alle testen (meetinstrumenten in ergotherapie taal) die ze gebruiken wetenschappelijke onderbouwing gevonden en dat in tabellen gezet en we hebben een start gemaakt met de vergelijking tussen Nederland en Amerika wat betreft het gebruik van meetinstrumenten. Dus welke er waarom gebruikt worden en of ze in Nederland nog wat hebben aan meetinstrumenten waar wij nu mee werken.
Vandaag zijn we ook van 9 tot 17 aan de slag geweest. Af en toe hebben we een onderbreking doordat de DJ van Q Music onze verzoekjes inwilligd en wij dan moeten lachen omdat hij onze mailtjes voorleest (we luisteren radio via internet). Dus, allemaal Q Music luisteren! :) Vanmiddag hebben we het eerste echte college in Amerika bijgewoond, van neuroloog Lisa Connor. Bij haar thuis hadden we een diner, de eerste zaterdag van ons verblijf hier. Het college ging alleen over dingen die we in Nederland al geleerd hadden... Morgen (donderdag) gaan we nog naar een college en dan hebben ze allemaal tentamens. Dus dat komt ons wel goed uit, want we zijn druk genoeg met ons eigen project. Ook hadden we vanmiddag een afspraak met Carolyn Baum om vragen te stellen over het onderzoek en het e.e.a. af te spreken over het congres van volgende week in Charlotte (North Carolina). Ze heeft haar auto naar de garage gebracht, nieuwe banden eronder gezet en de olie ververst, dus we kunnen de 14 uur aan! Ook zijn we door haar uitgenodigd om op haar prive party te zijn met de allerhoogste- en belangrijkste ergotherapie mensen van Amerika!! Whaaa!!
En ook heel leuk is dat we van haar toestemming hebben gekregen om onze meivakantie naar het einde van mei te verplaatsen en weet je waar we dan naartoe gaan (we hebben een super goede aanbieding voor een ticket en een hotel gevonden voor 300 euro per persoon)…… FLORIDAAAAA!!! Jajaja, een weekje op het strand liggen voordat we 2 juni op Schiphol landen!! Florida in plaats van Koninginnedag, klinkt goed toch?! :)
Morgen (donderdag) gaan Fie en ik twee mensen testen en de komende weken zijn Shanna en Maike (weer) aan de beurt.
Kortom, het project loopt goed, de aanmeldingen van de testpersonen komt op gang en wij verkennen steeds meer van Amerika! Niets meer aan doen! :)