Charlotte was far beyond awesome!

Dear people,

Aan mij de eer om onze 'far beyond awesome' week in Charlotte (North Carolina) te beschrijven. We waren daar voor het congres van de AOTA, de Amerikaanse vereniging van ergotherapie, waar onze professor, Carolyn Baum, de president van is.

Na een vlotte maar vermoeiende reis van 11 uur kwamen we aan bij ons hotel 'days in'.
We hadden het warm en onwijs veel zin in een plons in de 'pool' die ons belooft was op het internet. De pool was er, echter het enige water wat er in zat was het regenwater dat waarschijnlijk een paar weken geleden gevallen was. beetje jammer.
Maar goed, dat liet de pret niet drukken, op naar de hotelkamer!
Uhm, hotelkamertje. Met 2 kleine 2-persoonsbedden met prachtig bloemetjesdekbedovertrek en 1 kledingkast voor 4 meiden.
Maar, onze hotelkamer had ook veel voordelen. We hadden namelijk een fohn, heeel erg belangrijk natuurlijk ;)
Jammer dat niemand van ons een fohn gebruikt. Een echt voordeel was de airco. Die hadden we hard nodig. En we hadden een bad. Alleen geen tijd om erin te gaan...

Na ons gesetteld te hebben zijn we het bruisende centrum van Charlotte in gelopen.
En weer uit gelopen. We waren er doorheen voordat we erg in hadden. Het zag er erg indrukwekkend uit, met allemaal hoge kantoorgebouwen en hotels. Maar daar hield het zo'n beetje wel mee op. Een aantal gezellige restaurantjes en barren zorgden ervoor dat de stad bewoond leek.
Maar wij waren eigenlijk op zoek naar plaatsen om uit te gaan, om ons een dagje te kunnen vermaken.
Toen we terug waren in ons hotel besloten we lekker te gaan slapen en de volgende morgen te bekijken wat er te doen was. We hadden namelijk nog een dagje vrij voordat het congres begon.

Na ons spectaculaire ontbijt wat bestond uit een uitgebreide keuze: wit brood met jam, muffin met jam of boter en cornflakes met melk (jammie!)zijn we naar een toeristenkantoor gegaan om informatie te halen over een leuke activiteit in Charlotte. We hadden zelf ook al een half uur op internet gezocht, maar zonder resultaat.
Uiteindelijk zijn we een half uur rijden van Charlotte op een boottocht over lake Norman terecht gekomen. Een beetje jammer voor ons dat het net ging regenen toen wij de boot op gingen. Maar die-heards als we zijn hebben we ons met capuchon op en een sjaal om op het dek begeven en onder een afdak heerlijk een uurtje in de frisse wind gezeten. Het regende dan wel, het uitzicht was prachtig! Er stonden heel wat kasteeltjes langs het meer waar we maar al te graag een keertje op vakantie zouden willen gaan.

Na ons vrije dagje was het tijd voor een week van zitten, naar presentaties luisteren, zitten, naar presentaties luisteren, een feestje hier, een feestje daar... en veel babbelen, socializen en vooral heel geïnteresseerd en enthousiast doen. Het was leuk, maar erg vermoeiend!
's Ochtends ging de wekker om 6 uur, zodat we om 8 uur bij de eerste presentatie konden zijn (tja, 4 meiden die allemaal moeten douchen, opmaken en ontbijten, dat duurt natuurlijk wel even).
Vaak waren we 's avonds pas weer na 11en thuis, omdat er een borrel of feestje was.

Om een beeld te geven van het congres;
De presentaties die werden gegeven duurden een ½ tot 3 uur en werden in allerlei verschillende zalen gegeven. Per sessie hadden we de keuze uit ongeveer 15 presentaties over allerlei verschillende onderwerpen. Aangezien we allemaal redelijk breed geïnteresseerd zijn was het soms lastig om een keuze te maken.

Donderdag was de openingsceremonie van het congres, waar Carolyn als president natuurlijk een speech hield. De ceremonie was in een mega-grote zaal, waar het leek alsof er een concert plaats ging vinden. Er was een band wat deuntjes speelde terwijl iedereen een plaats zocht.
Er bleven 2 grote vakken in het midden voor het podium leeg, deze waren voor de eregasten.
Toen iedereen zat werden de eregasten benoemd en kwamen in groepjes binnen. Het was een heel serieus en chique gebeuren.
Toen iedereen binnen was kwam de Amerikaanse vlag binnen en werd het volkslied gezongen. Iedereen was bloedserieus, wat een beetje op onze lachspieren werkte. We hadden echt moeite om het niet uit te schateren en we stonden helemaal te schudden van het lachen.
We vonden het ook weer zo echt typisch Amerikaans…
Na het volkslied ging de band verder met wat hippe nummers. En wat er toen gebeurde snappen we nog steeds niet. Ineens stapte 2 mensen uit het erevak en begonnen wild te dansen. En tja, mensen doen elkaar na, dus tegen het eind van het eerste nummer stond de halve zaal te swingen. Het was zelfs zo dat er bij het 3e nummer een grote polonaise door de zaal ging. De feestbeesten in de ergotherapeuten kwamen los! Zoals jullie begrijpen, we hebben ons kostelijk vermaakt ;).

Zaterdagavond is ook zeker het beschrijven wel waard, dat was een topavond!
We waren (zoals eerder verteld) uitgenodigd op de privé-party van Carolyn Baum.
Voorafgaand aan dat feestje hadden we nog een ander feestje, waar we ons voor hadden opgegeven. Het was een beetje een saaie boel, totdat er een vrouw naar ons toe kwam die dacht dat wij wel konden beginnen met dansen, zodat iedereen ons zou volgen.
Oeps...
Nou moet ik zeggen dat er een dj was die goede muziek draaide en dat de dansvloer er erg aantrekkelijk uitzag...
Dus hebben Tiska en ik de stoute schoenen aangetrokken en zijn de dansvloer op gegaan.
Het duurde even, maar het werkte wel!
Na een klein uurtje stond de hele dansvloer vol en waren de tafels leeg. We hebben echt lol gehad.

Na de party zijn we naar de 25e verdieping gegaan, de top van het hotel. Daar bevond zoch de presidentiele suite van Carolyn Baum, de president van de AOTA. We werden verwelkomt door de ex-president van de AOTA, met een glas (dure) champagne of wijn.
Carolyn was duidelijk in haar nopjes om ons te zien en een big hug en 2 kussen werden we aan verschillende hoge pieten voorgesteld; nog een ex-president van de AOTA, de toekomstige president en een aantal sprekers van het congres.
We hebben even flink genetwerkt en genoten van de aandacht.
Aan het einde van de avond waren er nog allemaal hapjes over, en Carolyn bood ons aan om wat mee te nemen. Voordat we antwoord konden geven pakte ze een glazen pot van het hotel en stopte die vol met brownies die over waren. 'Take it, they won't notice', zij ze erachteraan. Tiska nam wat verbaast de pot aan en nam hem mee. Nog niet halverwege de gang werd ze teruggeroepen door een bewaker en de ex-president. Waar ze met die pot heen ging?!
De pot werd omgewisseld voor een plastic zak, maar de brownies mochten wel mee.
We voelden ons allemaal een beetje lullig, maar we wilden Carolyn ook niet de schuld geven. Achteraf heeft ze gehoord wat er was gebeurt en heeft ze een mail gestuurd naar de ex-president en het hotel om en schuld op zich te nemen. Vervolgens heeft ze de ex-president gevraagd om ons haar verontschuldigingen aan te bieden, wat ze dan ook uitgebreid gedaan heeft in een mail.
Wat een vrouw is het ook! Het was wel een lachertje....
Na het feest zijn Sofie en Shanna naar het hotel gegaan, want zij wilde de volgende ochtend om 8 uur nog een presentatie bijwonen. Tis en ik hadden genoeg van de presentaties en besloten nog even het bruisende uitgaansleven van Charlotte te gaan ontdekken. We hebben ons nog even een paar uurtjes heerlijk vermaakt in 'Cosmos', een 'wannabe European bar'(is ons verteld).

Zondag hadden we nog een vrije dag.
We waren bang dat we ons zouden gaan vervelen, maar het tegendeel bleek waar!
Er was een Indisch festival vlakbij ons hotel, waar we even een kijkje zijn gaan nemen. Er bleken dansvoorstellingen te zijn en er waren allerlei Indische eettentjes.
Wij 4 lange blanke Nederlandse meiden vielen wel lekker op tussen alle kleine Indische mensjes, maar iedereen vond het leuk dat we er waren.
Na het festival zijn we naar een 3-d film geweest, 'the mistery of the nile'. Het was een mooie en boeiende film, waar we wat misselijk door de 3-d effecten weer naar buiten kwamen.
Ons weekje in Charlotte hebben we afgesloten in een leuk restaurant waar we heerlijk hebben gegeten!
En maandagochtend zijn we vroeg opgestaan om de 12-uur durende reis weer terug te maken.
Toen Saint Louis in zicht kwam waren we weer ‘thuis’.

Wat aan het begin niet zo boeiend leek te zijn was uiteindelijk toch nog zoals we in Charlotte hebben geleerd, 'Far beyond awesome!'